Tess Milne is schrijver, presentatrice en moeder van Cairo en Skye. Tijdens onze ‘Eerlijk is Heerlijk‘ campagne neemt zij je mee op ons blog over haar kijk op ouderschap.
Het beste advies wat ik in mijn leven gekregen heb, kwam van mijn moeder. Toen ik hoogzwanger was zei ze: ‘Als je niet meteen verliefd op je baby bent is dat niet erg.’ Ze legde me uit dat een bevalling ook een shock kan zijn en je hormonen alle kanten op springen.
Dus extra druk leggen bij die eerste ontmoeting is nergens voor nodig. Dankzij haar woorden voelde ik geen spanning om iets te moeten voelen na de geboorte en dat zorgde voor alle ruimte waardoor die verliefdheid er wel kon zijn. Dus die eerste dagen in het ziekenhuis vond ik heerlijk. Ik kon het niet geloven. Hij was er gewoon. Ik kreeg cadeautjes. Er was een morfine pomp. Er werd eten en drinken gebracht. Basically Nirvana. En toen kwam ik thuis en dacht ik ‘Dit is de grootste prestatie van mijn leven, nu krijg ik een standbeeld en wordt ik onthaald in een zen spa. Inkomend, de slapeloze nachten. Je man die je eerst nog aanbiddend aankijkt alsof je de moeder Maria zelf bent, begint na de zoveelste slapeloze nacht zelf ook op standje survival te staan. En dan is het ieder voor zich. Inkomend een overheidsbeleid waar de mannen (destijds) 5 dagen vrij kregen. Wij konden gelukkig ons eigen geld gebruiken, zodat mijn man zijn kleine ook kon leren ontmoeten. Hierbij komt ook de druk van de maatschappij om het normale leven vrij snel weer op te pakken. Alsof je na drie maanden al enig idee hebt wie je bent als moeder en hoe de opvoeding van een baby werkt.
Eerlijk gezegd vond ik de kraamtijd benauwend. Letterlijk omdat ik naar een koelcel werd gebracht om te kolven en figuurlijk omdat niemand een handleiding geeft waarin staat hoe je dit doet. Zo functioneer je op werk als je al drie maanden niet slaapt. Dit zeg je als iemand zegt mijn baby sliep al na zeven dagen de hele nacht door. En al die schattige babypakjes die je van te voren hebt uitgekozen? Gooi ze maar uit het raam. Met geluk vind je twee niet matchende sokken bij elkaar die schoon genoeg zijn om aan die kleine voetjes te gaan. En dan zijn en nog te voorbijgangers die met grote verliefde ogen op jou en je baby af stappen ‘ geniet er maar van voor je het weet is het voorbij.’ Dat terwijl jij je met je laatste kracht aan de babywagen vasthoud. Nu kan ik natuurlijk afsluiten met een positieve alinea maar eerlijk gezegd, die eerste zes maanden zijn gewoon afzien. Dat is de investering die je maakt, zie het als de ultieme test voor het allerbelangrijkst in je leven. Dat is was het is. Dat hoeven we niet glamoureus te maken. Dat is bloed, zweet, als je zonder slaap wanhopig op zoek gaat naar het enige koffietentje die vanaf 5 uur ‘s ochtends al open is. Waar je met geluk een dubbele espresso achterover slaat voor je baby huilend wakker wordt omdat de wagen stilstaat. En tranen omdat je jezelf incompetent voelt. Terwijl je dat, schrijf dit op, NIET BENT. May the force be with you.